یادداشت: از «پدرم یار تفنگه» تا «گروه تواشیح مکتب»

 اما از منظر دیگر، شیوه جمع‌خوانی مکتب المهدی(عج) با فضای خلوت عاطفی و آرمانی، زمینه تأمل و درک عمیق مفاهیم اشعار را فراهم می‌کرد. گویی سکون و فاصله‌گذاری در فضای سرود، نوای خودآگاهی بود که ضرباهنگ اغواکننده و سحرانگیز موسیقی مدرن و سبک زندگی عصر جدید را به‌چالش می‌کشید. شبیه به ابداعی که شهید مرتضی آوینی در «روایت فتح» دنبال می‌کرد.

به قلم: صالح کاهانی
در صفحات ۶۰ تا ۶۳ شماره دوم سوره سیمرغ بخوانید.